Santa Cruz - Charles Darwin Research Station (2)

Mangrovezanger, vrouwtje

In de Charles Darwin Exhibition Hall ligt het 13 meter lange skelet van een Brydevinvis, een vinvis die in alle warme en gematigde zeeën voorkomt. In tegenstelling tot de grotere walvissen is deze soort nooit zo intensief bejaagd dat zijn voortbestaan in gevaar kwam.

Skelet Brydevinvis

Kleine boomvink

Het blijft lastig bij de Darwinvinken om aan te geven welke soort vink je ziet. Bij deze foto's ben ik er vrij zeker van dat het om de kleine boomvink gaat. Bij de jonge mannetjes is het kopje en een deel van de hals en borst zwart. Bij elke ruiperiode wordt het zwarte deel groter.
De lichtbruine vogel is een vrouwtje, de vogel met de zwarte kop dus een jong mannetje.

Grote, middelste en kleine grondvink

Voor een lekenoog zijn deze vogels moeilijk te onderscheiden. Ik vermoed dat de foto's vooral de kleinste twee soorten bevatten. Ze hebben allemaal stevige snavels, die van de grote grondvink is het grootste zodat deze vogels ook de grootste zaden kunnen kraken.



We hebben even bij een kiosk een ijsje gegeten. De Darwinvinkjes hadden heel goed begrepen dat daar voedsel te vinden was. De Do not feed the birds bordjes hadden geen effect op de vogeltjes.



Er was in het Charles Darwin Research Station ook een verblijf met een landleguaan.

De jonge Charles Darwin op de Galapagoseilanden

Arjan op een bankje naast een beeld van de jonge Charles Darwin. Darwin was pas 22 toen de reis met de Beagle van start ging. Omdat er bij de verhalen meestal foto's staan die aan het eind van zijn leven zijn gemaakt kennen we hem vooral als oude man met Sinterklaasbaard. Het beeld op het bankje geeft waarschijnlijk een beter beeld van de Darwin die de Galapagoseilanden bezocht.

Zeeleguanen

We hadden nog wat tijd over in het Charles Darwin Research Station en die hebben we benut voor een korte wandeling langs de kust. We werden meteen weer met een aantal zeeleguanen geconfronteerd. In dit geval een beetje wisselend van kleur. Sommige leguanen waren vrijwel zwart, andere hadden grote roodbruine vlekken op hun lichaam.



De donkere dieren waren goed te zien op het veel lichtere pad. De leguaan bij de voeten van Arjan bleef gewoon zitten. Ze rennen pas weg als je snelle bewegingen in hun richting maakt, doe je dat niet dan kun je er rustig naast gaan staan om te poseren voor een foto.



Hierboven een leguaan die terug zwemt naar de kust.

Puerto Ayora

Het uitzicht vanaf het strand van het Charles Darwin Research Station richting Puerto Ayora. Op de achtergrond een heleboel toeristenboten te zien. De Angelito ligt er vast ook ergens tussen. Hieronder het uitzicht op het nogal lelijke toeristenplaatsje. Met zo'n 12.000 inwoners is het de grootste 'stad' van de Galapagoseilanden. Omdat vrijwel alles hier vanaf het vaste land moet worden aangevoerd is het er voor Ecuadoraanse begrippen nogal duur. Om de eilanden ook in de toekomst goed te kunnen beschermen wil men de bevolkingsgroei een halt toeroepen en is het voor buitenstaanders vrijwel onmogelijk om zich op de eilanden te vestigen. Dat geldt ook voor Ecuadoranen.

Puerto Ayora

Vismarkt

We zijn teruggelopen van het Charles Darwin Research Station naar het haventje van Puerto Ayora. Kort voor de haven is een klein vismarktje, hier brengen de plaatselijke vissers hun vangst aan land en die wordt ter plekke verwerkt en verkocht. Alles gebeurt in de open lucht op nogal gore tafels. De pelikanen toonden meer belangstelling voor de vis dan de bezoekers. Er was ook een zeeleeuw die af en toe een vissenkop kreeg toegeworpen.



En dan heb je als pelikaan zo'n enorme vissenkop te pakken gekregen, blijkt het nog een hele klus om zo'n ding naar binnen te werken. In de tijd dat we deze pelikaan hebben bekeken is het in elk geval niet gelukt.

Pelikaan met vissenkop


In het water bij de haven zwom een rog. Verder zagen we nog een pelikaan in een boom, een donkere zeeleguaan en een geelkruinkwak.


We zijn even terug geweest op de boot voor de lunch. Daarna zijn we weer aan land gekomen voor een bezoek aan een schildpaddenreservaat. Het was oorspronkelijk een boerenbedrijf, maar ze verdienen nu hun geld aan de vele reuzenschildpadden die op hun terrein rondlopen.

Genovesa- Darwin Bay (2)

Fregatvogels

Na North Seymour opnieuw een eiland waar fregatvogels zaten te broeden. Hierboven een paar jonge vogels.

Mannetje zonder opgeblazen keelzak

Vrouwtje


Juveniel in de lucht



Op sommige foto's lijkt het alsof de pluizige kuikens zowat geplet worden door hun ouders. We zien hier zowel een vrouwtje als een mannetje op een kuiken zitten. Ze nemen dus allebei een deel van de zorg voor hun rekening.

Kuiken fregatvogel

In de struiken rond het strand zaten de fregatvogels en de roodpootgenten door elkaar.

Roodpootgenten

Roodpootgent

Genovesa is de beste plek op de Galapagoseilanden om de roodpootgent te zien. Rond het strand van Darwin Bay zaten er inderdaad heel veel. Later zouden we ze ook nog zien bij een landing op een andere plek op dit eiland. Zoals de naam al zegt, ze zijn te herkennen aan hun rode poten. Verder hebben de volwassen vogels een blauwe snavel. Een deel van de vogels is wit met een paar zwarte veren, andere vogels zijn bruin. Het zijn twee verschillende verschijningsvormen die niets te maken hebben met de leeftijd van de vogel. Ze zaten hier tussen de fregatvogels te broeden. Op de eerste foto hierboven zitten beide varianten door elkaar.



De jonge roodpootgent op de foto boven heeft nog niet de rode poten en de blauwe snavel, maar lijkt verder al aardig op de volwassen vogels. Dat kan niet gezegd worden van de pluizige kuikens. Het heeft wel iets aandoenlijks om te zien hoe deze bolletjes dons om zich heen kijken.

Kuiken roodpootgent




Hieronder een zaluwstaartmeeuw die zich niets aantrekt van Arjan's aanwezigheid op een meter afstand.



Hieronder twee mangrovezangers. Boven het mannetje, onder het vrouwtje.

Mannetje
Vrouwtje

Bij het uiteinde van het strand zagen we hoe het vloed werd.



Dat ging nogal snel, de inham op de foto stroomde in een paar minuten vol. Een jonge zwaluwstaartmeeuw keek vanaf een rotsblok toe hoe de boel vol stroomde.

Lavameeuw

De lavameeuw is de meest zeldzame meeuw ter wereld. Ze zijn endemisch voor de Galapagoseilanden en komen ook daar maar op een paar plaatsen voor. Heel bijzonder dus om een koppeltje van deze vogels zo vlak voor je neus te zien zitten. Naar schatting zijn er tussen de 300 en 400 broedparen van deze vogel. De aantallen lijken de laatste jaren licht toe te nemen, toch is deze vogel nog steeds bedreigd in zijn voortbestaan.

Lavameeuwen

De volgende beesten waren bij vrijwel elke landing te zien. De bruine pelikaan, de zeelguaan en de Sally Lightfoot krab. De zeeleguanen waren op dit eiland opvallend klein en donker. Van de bruine en rode vlekken die ze op andere eilanden hebben was vrijwel niets te zien.

Bruine pelikaan
Zeeleguaan
Sally Lightfoot krab
Ook de geelkruinkwak kwamen we vaker tegen.
Jonge geelkruinkwak

Aan alle mooie dingen komt een eind, dus ook aan deze landing op het strand bij Great Darwin Bay op het eiland Genovesa. Later die dag volgde er nog een tweede landing op dit eiland.



Op de ligt onze boot links achteraan (het kleine bootje). Met de zodiac gingen we terug naar de boot.