Arequipa - dag 2

Hotel Casa Solana

Onze kamer in het hotel lag aan deze binnenplaats. We hebben in Arequipa rustig aan gedaan en de nodige tijd doorgebracht op de zitjes in de zon. Het hotel was een koloniaal landhuis uit 1702.

Plaza de Armas

Na een heerlijk ontbijt was onze eerste bestemming voor de tweede dag in Arequipa het Santa Calalina klooster. Onderweg kwamen langs het Plaza de Armas dat ze aan het versieren waren. Geen idee wat de reden was.

Santa Catalina klooster

 Santa Catalina klooster

Het zestiende-eeuwse Santa Cataline klooster wordt gezien als de belangrijkste toeristische attractie van Arequipa. Sinds 1970 is dit letterlijk en figuurlijk kleurrijke klooster voor het publiek opengegaan. Aan de poort is het beleid dat er een maximum is gesteld aan het aantal bezoekers dat tegelijk het terrein op mag. Ben je niet heel vroeg, dan moet je in de rij staan en wachten tot er mensen vertrekken.



Al vrij snel na de ingang kom je op de blauwe binnenplaats met sinaasappelbomen. Het pleintje is omgeven door blauwe galerijen.



Het klooster werd gesticht in 1579 en is door de vele aardbevingen inmiddels flink van vorm veranderd. Nu ziet het eruit als een klein stadje binnen Arequipa. De gebouwen zijn van een vulkanisch gesteente en ze zijn in felle kleuren geschilderd.



Elke non had een eigen woonruimte waar ook een keuken in aanwezig was. Ze aten niet gezamenlijk. 



Het zag er allemaal nogal spartaans uit. Veel trappen leken in het niets te eindigen. In het verleden heeft er dan nog een verdieping bovenop gestaan, maar die zijn door aardbevingen vernietigd.




In het gebouw hieronder links zitten nog steeds een aantal nonnen, dit deel van het klooster is dan ook niet te bezoeken.



In het klooster zaten dochters van vooraanstaande families. Je moest een flinke bruidsschat meenemen om toegelaten te worden. Kozen ze er na hun opleiding voor om definitief voor het kloosterleven te kiezen, dan moesten ze in afzondering leven. Ze konden hun familie alleen nog via een hek bij de ingang spreken.




Ze hadden echter wel de beschikking over dienstpersoneel en slavinnen en hoewel de ruimten waarin ze leefden er nu nogal somber uitzien, waren ze vroeger luxueus ingericht. Ze hadden een gelofte van armoede afgelegd en ze hadden een zwijgplicht, maar brachten dit niet in praktijk. Er werd veel gepraat en vooral heel veel geld uitgegeven.
Paus Pius IX heeft in de negentiende eeuw, nadat hij de verhalen over het losbandige leven van de nonnen had gehoord, ingegrepen. Hij heeft een non gestuurd die orde op zaken stelde en een groot deel van de rijke nonnen uit het klooster heeft gezet. 
Sinds 1970 is het klooster opengesteld voor bezoekers.




Op het schilderij staat Ana Monteagudo Ponce de Leon afgebeeld. Deze non uit de zeventiende eeuw is de enige uit dit klooster die zalig is verklaard. Dat gebeurde door paus Johannes Paulus II tijdens een bezoek aan Peru in 1985. Ze zou mensen kunnen genezen en dat heeft tot haar zaligverklaring geleid. In het verleden zijn pogingen om haar zalig te laten verklaren op niets uitgelopen, maar Popie Jopie dacht daar anders over.


Bij het gebouw achter de fontein was een trap waarmee je op het dak van het klooster kon komen.
Vanaf het dak had je weer uitzicht op de vulkanen van Arequipa. 

Misti
Chachani


Het klooster is zeker een bezoekje waard, het is een oase van rust in de grote drukke stad. Er zijn erg veel woonverblijven van nonnen opengesteld voor het publiek. Op een gegeven moment heb je dat wel gezien. Er is ook een plek met een grasveldje waar je heerlijke taartjes kunt eten. 


 Buitenkant van het klooster

Hieronder in dezelfde stijl als het klooster de ingang van het restaurant Chicha Arequipa. Een restaurant van Gaston Acurio, tijdens onze culinaire excursie in Lima hadden we ook al twee van zijn restaurants bezocht. We hebben alvast gereserveerd voor het avondeten. Het was onze laatste avond in Arequipa en gezien onze verdere plannen in Peru de laatste kans om een restaurant van een top chef te bezoeken.

Chicha Arequipa

Na het lange bezoek aan het Santa Catalina klooster zijn we even gaan uitpuffen in het Parque Selva Alegre, niet al te ver van het klooster. De wandeling was minder aangenaam dan gehoopt omdat je aan alle kanten werd omgeven door uitlaatgassen. In het park stond een beeld van Juan Pablo Vizcardo y Guzmán, een onafhankelijkheidsstrijder waar we nog nooit van hadden gehoord. 

Parque Selva Alegre

Daarna hebben we een taxi genomen naar het uitkijkpunt in de wijk Yanahuara. We hebben ons laten afzetten bij de Iglesia de San Juan Bautista de Yanahuara, een kerk direct naast het uitkijkpunt. Hoewel het maar een paar kilometer rijden was duurde het vrij lang door de enorme verkeerschaos bij de brug over de Rio Chili.

 Iglesia de San Juan Bautista de Yanahuara

Mirador de Yanahuara

Misti

Dit is een uitkijkpunt waarbij het vooral gaat om het uitzicht op de vulkanen door de bogen van de muur. Boven is de Misti duidelijk te herkennen.

Mirador de Yanahuara

Hier een mooi uitzicht op de Pichu Pichu. Deze vulkaan was vanaf de andere punten wat minder goed te zien. Pichu Pichu wordt als een dode vulkaan aangemerkt. Er worden dus geen uitbarstingen meer verwacht.


 Pichu Pichu

Hieronder nogmaals het uitzicht op de Misti vulkaan, de meest actieve van de vulkanen rond Arequipa. Hier vliegt er net een vliegtuig voor de berg langs.




Nadat we bij dit uitkijkpunt een aantal foto's hadden gemaakt hebben we nog een lichte lunch genomen en vervolgens een taxi naar het hotel. Daar hebben we het een aantal uren lekker rustig aan gedaan. Een beetje WK kijken, een boekje lezen en een beetje opfrissen voor de avond.

 Plaza de Armas
 Santa Catalina klooster

Via het Plaza de Armas en het Santa Catalina klooster, hier uitgelicht bij nacht, zijn we naar Chica Arequipa gelopen, ons restaurant voor deze avond. Het was nogal druk, we zaten in een ruimte waar twee grote tafels waren bezet door een groep met een Oost-Europese taal. 




Het was onze laatste avond in Arequipa. De volgende ochtend begon onze tocht naar de Colca Canyon.