Santa Cruz
ZeeleeuwenSanta Cruz is het op één na grootste eiland van de archipel en het is het eiland met de meeste inwoners, ongeveer 15.000. We kwamen aan in de haven van Puerto Ayora, de grootste plaats van het eiland. Het was een drukte van belang in het haventje en bankjes werden niet alleen gebruikt door de passagiers van de boten. Het was voor ons de eerste keer sinds het vertrek uit Baltra dat we weer in de bewoonde wereld kwamen.
Terwijl Arjan op een bankje zat, lag achter hem een jonge zeeleeuw te drinken bij zijn moeder. Die beesten maken enorme smakgeluiden.
Steenloper
SteenloperNa de Amerikaanse bontbekplevier en de Amerikaanse grijze ruiter was de steenloper de derde vogel die we op de Galapagoseilanden aantroffen in het verkeerde seizoen. De steenloper broedt normaal gesproken in het hoge noorden van Europa en Amerika en overwinterd in meer zuidelijke gebieden. In juli had deze vogel dus duizenden kilometers verderop moeten zitten. In het broedseizoen zien de vogels er anders uit.
In oktober 2017 hebben we veel steenlopers op Terschelling gezien.
Charles Darwin Research Station
We werden met een busje afgezet bij het pad dat toegang gaf tot het Charles Darwin Research Station. Ze doen daar onderzoek naar de flora en fauna op de eilanden, waarbij de nadruk ligt op de reuzenschildpadden. Vroeger had elk eiland zijn eigen soort, sommige daarvan zijn uitgestorven. Vreemd genoeg heeft Darwin daar zelf een niet onbelangrijke rol in gehad. In het verslag van zijn reizen beschrijft hij hoe lekker ze zijn, hoe je ze efficiënt om zeep kunt helpen en dat ze handig zijn mee te nemen op een schip omdat ze lange tijd zonder voedsel kunnen en je dus altijd vers eten hebt. In de tijd van de reis met de Beagle was Darwin nog niet bezig met de evolutie. Zijn boek The Origin of Species, waarin hij zijn evolutietheorie wereldkundig maakt, publiceerde hij pas toen de reis al meer dan 20 jaar achter hem lag.
Kleine galapagosspotlijsterMeteen bij de ingang weer een galapagosspotlijster. In het centrum stonden ook de nodige cactusbomen.
Reuzenschildpadden
ReuzenschildpaddenNiet alleen de vraatzuchtige mens vormt een bedreiging voor het voortbestaan van de reuzenschildpadden. De uitgezette geiten aten het voedsel van de schildpadden op en de door de mens ingevoerde ratten vormen een bedreiging voor de eieren van de schildpadden en de jonge reuzenschildpadjes. Het Charles Darwin Research Station doet onderzoek naar de bestrijding van de ratten en heeft een fokprogramma voor de verschillende soorten reuzenschildpadden. Als de schildpadden een jaar of vijf zijn vormen de ratten geen bedreiging meer en kunnen ze worden uitgezet op het eiland van hun ondersoort. Tegenwoordig worden deze beesten zo goed beschermd dat de toekomst er redelijk positief uitziet.
Aan de vorm van het schild kun je zien van welk eiland een schildpad afkomstig is. De schildpadden hierboven zijn vermoedelijk van het niet door ons bezochte San Cristóbal.
Veel schildpadden in het centrum hadden een gekleurd nummer op hun schild. De kleur geeft aan bij welk eiland het beest hoort.
Even dacht ik Charles Darwin zelf te zien bij de schildpadden, maar het was een oudere verzorger met een witte baard.
De schildpad rechts heeft een hoge uitstulping in zijn schild, de andere schildpad heeft dat niet. De schildpad met de uitstulping leeft op een eiland waar hij met zijn nek wat hoger moet reiken om aan voedsel te komen. De andere schildpad leeft op een plek waar het voedsel dicht bij de grond te vinden is. In dit geval is de rechter schildpad vermoedelijk van het grootste eiland, Isabela. De linker schildpad lijkt weer een San Cristóbal schildpad. Beide eilanden hebben we niet bezocht.
Dit zijn twee mannetjes die strijden om de macht. De linker schildpad moet uiteindelijk, zonder dat er iets noemenswaardigs is gebeurd buigen voor zijn rivaal. Op deze manier toont hij zijn nederigheid. Het schijnt te gaan om wie de langste nek heeft.
Lonesome George
De in 2012 overleden schildpad Lonesome George was wereldberoemd omdat hij de laatste schildpad was van de soort die op het eiland Pinta leefde. Na zijn dood is Lonesome George opgezet en nu kun je hem in een gekoelde ruimte bewonderen. De belichting is dusdanig dat vrijwel alle foto's die je er maakt mislukken. Inmiddels heeft men ontdekt dat op Isabela een groepje schildpadden leeft dat genetisch nauw verwant is aan de Pinta-schildpad. Men probeert met dit kleine groepje nu een nieuwe populatie voor Pinta te fokken. Het duurt waarschijnlijk ongeveer 150 jaar voordat bekend is of dit experiment slaagt.
Het overlijden van Lonesome George was wereldnieuws. Ook de NOS besteedde aandacht aan zijn overlijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten