Plaza Sur

Plaza Sur en Plaza Norte zijn twee kleine eilanden voor de noordoostkust van Santa Cruz. Alleen Plaza Sur kun je bezoeken. Wat de flora van Plaza Sur betreft zijn twee planten dominant. De opuntiacactussen en de sesuvium edmonstonei die in het Engels Galapagos carpet weed heet. Die laatste plant ligt inderdaad als een soort tapijt over het eiland en kleurt rood in de droge tijd.



De vruchten van de cactusbomen worden gegeten door de vele landleguanen op dit eiland.



Bij een zware storm zijn veel cactusbomen omgewaaid. Om uitsterven van de soort te voorkomen laat men nu een heleboel nieuwe planten groeien omheind door beschermende hekjes. Het zal tientallen jaren duren voordat bekend is of dit experiment slaagt. Waarschijnlijk zullen wij dat niet meer meemaken.



Hieronder het uitzicht op het voor bezoekers gesloten eiland Plaza Norte en daarachter de Gordon Rocks Diving Site. Aangezien voor mij een beetje snorkelen al te wild was hebben we aan duiken niet eens gedacht. Het werd ook niet aangeboden op onze boot.



Plaza Sur staat bekend om de grote kolonie zeeleeuwen, men schijnt vaak moeite te hebben om hier aan land te gaan. In de kolonie zitten veel vrijgezelle mannetjes die zo agressief zijn dat zwemmen niet wordt aanbevolen. Maja had ons voorbereid op een grote groep zeeleeuwen en moest tot haar verbazing constateren dat ze er niet waren. Slechts een paar zeeleeuwen troffen we aan op de kust van het eiland.

Landleguanen

Op Plaza Sur zitten veel landleguanen. Vaak zitten ze bij de stam van een cactusboom. Het gebied rond die boom is dan hun territorium. De jonge zwaluwstaartmeeuw hieronder vormt geen bedreiging en mag dus rustig blijven zitten.



Men heeft vastgesteld dat op Plaza Sur mannetjes van zeeleguanen soms paren met vrouwtjes van landleguanen. De jongen die daaruit voortkomen lijken niet vruchtbaar te zijn en zich eerder als een landleguaan te gedragen dan als een zeeleguaan. Een paar procent van de leguanen is het resultaat van zo'n kruising. Ik weet het niet zeker, maar de kop van de leguaan hieronder lijkt op die van een zeeleguaan, terwijl het lijf eerder aan een landleguaan doet denken. Mogelijk is dit zo'n kruising.



Hieronder heeft een leguaan een net van de struik gevallen cactusvrucht gevonden. Die werd vervolgens met stekels en al lekker opgepeuzeld. En daarna is het weer uren of dagen wachten op de volgende cactusvrucht.



Op Plaza Sur zaten ook een paar zeeleguanen, maar veel minder dan we op andere eilanden hadden gezien. Ze waren hier vrijwel zwart.





Er zaten veel zwaluwstaartmeeuwen te broeden op dit eiland. Hieronder een zwaluwstaartmeeuwgezinnetje dat achter een rots zat.

Zwaluwstaartmeeuwen

Na de vele oranje Sally Lightfoot krabben zagen we hier een zwarte krab. 



Vlakbij zwom een zeeschildpad voorbij.

Zeeschildpad

Ook de vertrouwde gezichten kwamen we weer tegen, de lavahagedis en het mangrovezangertje.

Lavahagedis, vrouwtje
Mangrovezanger, mannetje

Roodsnavelkeerkringvogels

Eerder tijdens het bezoek aan het eiland Genovesa was het al gelukt om, min of meer per ongeluk, een roodsnavelkeerkringvogel mooi op de foto te krijgen. Hier vlogen ook weer veel van deze vogels door de lucht. Ze zijn lastig op de foto te krijgen door hun grote snelheid. We hadden het geluk om ergens op de klifkust een paar vogels met vermoedelijk een nest te zien. Bij de vogel die het dichtst bij de rand zit is de lange witte staart goed te zien.



Op de volgende foto wordt de rust verstoord door een luidruchtige zwaluwstaartmeeuw.



Sally Lightfoot krab

Hieronder een grote zwerm stormvogels boven zee.



Op de volgende foto de wateren van de Gordon Rocks Diving Site.

Uitzicht vanaf de boot

Het was onze laatste avond op de boot en de kok had zijn best gedaan om grappige dingetjes te knutselen van etenswaren. Gelukkig had hij ook voor het eten zijn beste beentje voorgezet. Met de terugkeer op de Angelito vanaf Plaza Sur kwam het einde van de reis wel heel dichtbij. De volgende ochtend zouden we nog een mangrovegebied op Santa Cruz bezoeken om daarna te worden afgezet bij het vliegveld op Baltra.

Fröbelwerk van de kok

Española - Punta Suàrez (1)

Punta Suàrez is het meest westelijke puntje van Española. Deze plek staat bekend als één van de beste plekken van de hele archipel om aan land te gaan. Je komt hier aan land bij een strandje en maakt dan een vrij lange wandeling over het eiland.

Zeeleguanen

De zeeleguanen van Española waren vrij groot en hadden grote rode vlekken op hun lichaam. Verder viel op dat er hier heel veel zeeleguanen zaten. Hierboven een paar kleine groepjes. Op sommige plaatsen zaten er tientallen bij elkaar.



We zagen hier ook een paar leguanen in zee zwemmen. Hoewel ze goed kunnen zwemmen is de afstand tussen de eilanden blijkbaar te groot om van het ene naar het andere eiland te zwemmen. Vandaar de ontwikkeling van een aantal ondersoorten van de zeeleguaan met verschillende uiterlijke kenmerken. Hoewel Darwin de dieren erg lelijk vond, waren ze naast de Darwinvinken wel één van zijn inspiratiebronnen voor de evolutietheorie.



Meestal liggen de zeeleeuwen en zeeleguanen rustig naast elkaar. Maar hieronder jaagt een zeeleeuw een groepje zeeleguanen uit elkaar.

Kapspotlijster

De kapspotlijster is een alleseter. Belangrijkste voedingsmiddelen zijn aas en eieren van andere vogels. Hier zagen we een kapspotlijster in de ogen van een dode zeeleguaan pikken. Niet het mooiste plaatje, maar dit is natuurlijk wel de manier waarop het werkt in de natuur.

Galapagosalbatros

Dit is de enige albatros die in tropische gebieden leeft. Vrijwel de volledige wereldpopulatie broedt op Española. Buiten de broedtijd leven de vogels ver uit de kust van Peru en Ecuador. De soort is ernstig bedreigd, veel vogels worden het slachtoffer van de langelijnvisserij. Vooral de mannetjes zijn daarvan het slachtoffer en dat betekent bij deze monogame vogels dat er minder broedparen zijn. Op dit eiland waren de regels streng. Je mocht absoluut niet afwijken van het uitgezette pad en je moest bij de gids blijven. De eerste albatrossen zaten echter midden op het pad en waren duidelijk niet van plan om van hun plek te wijken. We moesten er voorzichtig omheen lopen.


De grote albatrossen hebben ruimte nodig om op te stijgen en om te landen. Een open ruimte in het struikgewas deed dienst als start en landingsbaan. Ondertussen zaten soortgenoten aan de rand van de landingsbaan te broeden.



Tussen april en juni leggen de albatrossen hun eieren die na twee maanden uitkomen. We waren er begin juli en dan zijn de eerste kuikens inmiddels uit het ei gekropen. Het zijn pluizige lichtbruine kuikens die ergens rond december hun volwassen omvang bereiken. Ze verlaten de kolonie in januari. 



Het baltsgedrag bij deze albatrossen bestaat vooral uit een hoop gekletter met de snavels.



Het baltsgedrag speelt zich normaal gesproken af tussen twee vogels. Hier waren echter drie vogels met elkaar de strijd aangegaan. Volgens onze gids een zeldzaamheid, ze was zichtbaar geroerd door wat ze hier zag. Ze noemde dit later het hoogtepunt van deze reis. Uiteindelijk droop de vogel links op de foto's af.