Het sierlijk stormvogeltje leeft voor de kusten van Ecuador, Peru en Chili en boven de wateren van de Galapagoseilanden. Het lijkt alsof ze over het water kunnen lopen.
De eerste landing van deze dag was op het strand bij Puerto Egas op het eiland Santiago dat ook wel San Salvador of James eiland wordt genoemd. Het is het vierde eiland in grootte. En hoewel het eiland onbewoond is wordt het veel bezocht door toeristen. Dat heeft ook te maken met de centrale ligging binnen de archipel.
Afgezien van de geërodeerde kust en een paar verdwaalde zeeleeuwen was hier niet zoveel te zien. Vanaf het strand was het een klein stukje omhoog klimmen voor een wandeling over het eiland. Op het kleine stuk dat we hebben verkend hebben we een groot aantal diersoorten gezien.
Een klein zeeleeuwtje alleen op het strand.
Het een bewolkte ochtend op Santiago. Het eiland was ook wat groener dan de eilanden die we eerder bezochten.
De meest linkse boot op de foto is de Angelito.
Oude toeristeninformatieOp de foto een steen uit de tijd dat het toerisme naar de eilanden nog in de kinderschoenen stond. Vissers zetten toeristen af op een eiland en die konden dan zonder beperkingen rondzwerven op het eiland tot ze later op de dag weer werden opgehaald. Op de steen staat in het Spaans en het Engels dat de dieren op het eiland beschermd zijn. Tegenwoordig is het verboden om op het eiland te komen zonder een officiële gids.
Kleine galapagosspotlijster
LavahagedisHet eerste deel van de wandeling over het eiland leverde relatief weinig dieren op. Alleen wat kleine vogeltjes en lavahagedissen fleurden de boel hier op. De vogel hierboven is een kleine galapagosspotlijster.
Darwinvinken
Deze beroemde vogels die de basis vormden van de door Charles Darwin ontwikkelde evolutietheorie zie je op vrijwel elk eiland. Ze zijn wat minder tam dan de meeste andere vogels op de eilanden. Er zijn een heleboel verschillende soorten Darwinvinken en voor de leek zijn ze lastig uit elkaar te houden. Op de eerste foto vermoedelijk een koppeltje van de middelste grondvink, de zwarte vogel is het mannetje. Hierboven het vrouwtje van de spitssnavelgrondvink. De vorm van de snavel bepaalt welke soort het is, maar mijn snavelherkenning is minder goed dan die van Darwin.
Zeeberen
Bij Puerto Egas hebben we voor de tweede en laatste keer zeeberen gezien tijdens de reis. Waar de zeeberen op Genovesa nogal verstopt zaten in rotsspleten, zaten ze hier gewoon duidelijk zichtbaar op de rotsachtige kust van het eiland. De zeebeer heeft een iets plattere snuit dan de zeeleeuw.
Heel vervelend al die toeristen die je staan aan te staren als je lekker ligt te rusten.
Terwijl we naar de zeeberen keken zwom er een zeeleeuw rond in een opening in de rotsen onder ons.
ZeeleeuwDe Amerikaanse blauwe reiger lijkt een potentiële prooi in het vizier te hebben.
Amerikaanse blauwe reigerZeeleguanen
Veel zeeleguanen op Santiago. Ze waren hier vrij groot en hadden duidelijke rood-bruine vlekken op hun lijf. Op de foto links is hun lange staart goed te zien. Dit was een van de weinige plaatsen waar meerdere groepen toeristen tegelijk aan land waren. Zo'n drukte als op de achtergrond bij de leguanen links hebben we zelden meegemaakt. Hieronder komt net een Sally Lightfoot krab voorbijlopen.
De krabben en de leguanen werken samen in de zin dat de krabben teken, mijten en algen van de huid van de leguanen plukken. Dit betekent voedsel voor de krabben en een gezonde schone huid voor de leguanen.
Puerto Egas was een van de beste plekken om zeeleguanen te bekijken. Ze lagen overal op de rotsen dicht bij zee en je moest uitkijken waar je liep, want door de kleuren zie je ze vaak pas als je er bijna op staat, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ze liggen vaak in groepen op de rotsen om op te warmen zodat ze weer genoeg energie hebben om in het relatief koude zeewater op zoek te gaan naar voedsel.
Op de volgende foto lijkt het alsof ze elkaar liefdevol omhelzen, dat is waarschijnlijk niet het geval. De bovenste leguaan wil gewoon naar een plek waarvoor de kortste weg via de rug van de andere leguaan loopt.
