Salineras de Maras

Sneeuwbuikamazalia

Sneeuwbuikamazalia


De sneeuwbuikamazalia is een kolibrie die voorkomt in Peru, Bolivia en het noorden van Argentinië. Rond het hotel in Urubamba zaten een heleboel van deze vogeltjes. Er zijn veel soorten kolibries en ze zijn niet eenvoudig uit elkaar te houden. De vogel op de stroomkabel lijkt overduidelijk op een sneeuwbuikamazalia. Het vogeltje bij de gele muur heeft eigenlijk te veel vlekjes in de nek voor deze soort. De vlekjes zijn een kenmerk dat je bij vrouwtjes van veel soorten kolibries aantreft.

 `

In de tuin van het hotel liep een nogal gehavende schildpad rond.

 `

Voor de tweede dag in de Heilige Vallei hadden we een excursie geboekt naar de zoutpannen van Maras, de Inca terrassen van Moray en de Inca ruïnes van Chinchero. De chauffeur voor deze dag was dezelfde als een dag eerder van Cusco naar Urubamba. Het was een dame met een pittige rijstijl en ze sprak een paar woorden Engels, net genoeg om elkaar een beetje te kunnen begrijpen. De volgende foto is gemaakt vanuit de auto, de bergen lijken niet zo hoog, maar de weg waar we rijden is al op ruim 3000 meter.

Salineras de Maras

In de buurt van het dorpje Maras ontspringt een bron waarvan het water een hoog zoutgehalte heeft. Dit water wordt via kanaaltjes naar de zoutpannen geleid. Onze chauffeur stopte bij een uitkijkpunt met uitzicht op de zoutpannen. Ze wilde ons duidelijk maken dat dit een korte fotostop was, in haar beperkte Engels klonk het echter eerder als een bevel: "take picture".



Op de foto een detail van de zoutpannen. In het midden loopt iemand, dat geeft een goede indruk van de omvang van de zoutpannen.



Op de foto's hierboven zijn de kanaaltjes te zien waardoor het water naar de zoutpannen stroomt.



De zoutpannen zijn in handen van lokale families en worden generaties lang doorgegeven binnen de familie. Op dit moment zijn er tussen de 700 en 800 families die een of meer zoutpannen beheren. De omvang van de zoutpan die een familie krijgt toegewezen is afhankelijk van de omvang van de familie. Tijdens ons bezoek waren enkele leden van lokale families aan het werk in hun zoutpan.



Als een familie het zout uit hun zoutpan wil oogsten, sluiten ze de water toevoer af. Na een dag of tien is het water verdampt en blijft de zoutlaag achter. Dit doen ze een aantal keren tot de laag dik genoeg is om te winnen. Op de foto hierboven ligt een bergje zout te drogen.



We zijn zelf ook maar weer eens op de foto gegaan. Hoewel het prachtig zonnig weer was, hebben we toch een paar laagjes kleren aan. De zoutpannen liggen op een hoogte van 3500 meter, en op die hoogte is het natuurlijk nooit heel warm.

Dorpsplein Maras

De volgende fotostop die onze chauffeur voor ons in petto had was op het dorpsplein van Maras. Op het plein stond een kunstwerk waarin de bezienswaardigheden van de omgeving waren verwerkt. Op de foto boven zien we de zoutpannen. De figuren bovenop zijn in felle kleuren beschilderd. Dat is kenmerkend voor vrijwel alle beelden op dorpspleintjes in Peru.



Op de foto hierboven is te zien dat er weinig te beleven viel in Maras. Op deze foto is ook het monument zichtbaar. In dit geval zie je aan de zijkant de plaatselijke Tiobamba kerk.